deel2

- Meditatie van het Zelf
- Methode van Zuivering
- Verering van het Zelf
- Benaderingswijzen van het Zelf
- Nirvana

deel1:

- Onthechting
- Onwerkelijkheid van de wereld
- Kenmerken van de bevrijde
- Het oplossen van de geest
- Het uitwissen van de onbewuste denk- en voelpatronen.

 Meditatie van het Zelf

Ik, het zuivere, vlekkenloze en oneindig Bewustzijn buiten het bereik van maya, kijk naar dit handelende lichaam als naar het lichaam van iemand anders.

Denken, voelen, objectieve kennis, zintuiglijke waarnemingen etc. zijn allen een spel van het Bewustzijn. Zij zijn onwerkelijk en schijnen slechts te bestaan door gebrek aan inzicht.

Onaangedaan in geval van tegenslag, de gehele wereld tot vriend in geval van voorspoed, zonder mij te bekommeren om bestaan of niet-bestaan, leef ik vrij van lijden.

Zonder activiteit ben ik, zonder verlangens, helder als de hemel, vrij van hunkeringen, evenwichtig, zonder vorm, tijdloos voortdurend en zonder beweging.

Ik heb nu duidelijk begrepen dat de vijf elementen, de drie werelden en ikzelf zuiver Bewustzijn zijn.

Ik sta boven alle dingen; ik ben overal aanwezig; ik ben gelijk de ruimte; ik ben dat wat werkelijk bestaat; verder kan ik hierover niets zeggen.

Laat universums als ingebeelde golven in mij oprijzen en weer ineenstorten, ik die de oceaan van het oneindige Bewustzijn ben; geen toename noch afname zal er in mij zijn.

Hoe wonderbaarlijk is het dat er in mij, de oneindige oceaan van Bewustzijn, golven van individuele zielen oprijzen, hun dansje dansen en weer verdwijnen, ieder naar zijn aard.

De wereld, die door mijn onwetendheid tot stand kwam, is ook weer in mij opgelost. Nu ervaar ik de wereld direct als het allerhoogste geluk van het bewustzijn.

Ik val op de knieën voor mijzelf, die in alle wezens aanwezig is, het Zelf, voor altijd vrij, aanwezig als het innerlijke Bewustzijn.

Methode van Zuivering

Oh Raghava, wees naar buiten toe actief, doch van binnen niet-actief, naar buiten toe een doe-er, doch van binnen een niet-doe-er en speel jouw rol in de wereld op deze manier.

Oh Raghava, laat van binnen alle verlangens los; wees vrij van alles, wat je schijnt te binden en van je onbewuste patronen van denken en voelen; doe van buiten gezien alles wat nodig is en speel op deze wijze jouw rol in de wereld.

Oh Raghava, neem een al-omvattend standpunt in, dat gekenmerkt wordt door het wegvallen van alle gedachten-objecten, leef vanuit je ingeboren Zelf, wees terwijl je nog leeft al vrij en speel op deze wijze jouw rol in de wereld.

Verbrand het woud van dualiteit met het vuur van de overtuiging: ìIk ben het ene Pure Bewustzijn en blijf gelukkig.

Je wordt aan alle kanten stevig vastgehouden door de gedachte: 'Ik ben het lichaam'. Snijd die banden door met het zwaard van het weten 'ik ben Bewustzijn' en wees gelukkig.

Schuif alle gehecht-zijn aan het niet-Zelf terzijde, zie de wereld als één geheel zonder delen en verblijf geconcentreerd en met de aandacht naar binnen gericht, als puur Bewustzijn.

Verblijf steeds als puur Bewustzijn want dat is je ononderbroken (i.e. werkelijke) natuur waarin de toestanden van waken, slapen en dromen verschijnen.

Oh machtige krijgsman, wees steeds vrij van begrippen zoals de kern van een rots, doch niet ongevoelig zoals deze.

Wees niet dat, wat begrepen wordt noch degene die begrijpt. Laat alle begrippen los en blijf slechts dat, wat je bent.

Laat één begrip na het andere los en schakel de geest uit met behulp van de geest; verblijf roerloos in het Zelf. Is dat zo moeilijk, oh jij heilige?

Snijd doormidden die geest, welke door zijn bemoeienissen en beslommeringen rood gloeiend is geworden, en doe dat met de geest, welke door het bestuderen van de geschriften scherp als staal is geworden.

Oh Raghava, wat heb jij te maken met dit willoze en doffe lichaam? Waarom voel je je hulpeloos en ongelukkig, als je vreugde of verdriet ondergaat, waar dit lichaam de oorzaak van is?

Wat een enorm verschil tussen het vlees, de botten, etc. (die het lichaam vormen) en jou, de belichaming van Bewustzijn! Als je dit nu weet, waarom laat je dan niet de gedachte varen, dat dit lichaam je werkelijke Zelf is?

De simpele wetenschap, dat dit lichaam als een stuk hout of een bonk klei is, stelt je in staat het Allerhoogste Zelf te realiseren.

Wat is het toch vreemd dat, terwijl de mens de werkelijke Brahman vergeten is, de onwerkelijkheid, genaamd avidya (onwetendheid) hem zeer werkelijk toeschijnt.

Ook is het vreemd dat, terwijl de mens de Allerhoogste Brahman vergeten is, hij de gedachte 'dit is van mij' stevig vasthoud.

Als je je werk doet, doe het dan zonder gehechtheid, zoals een kristal, dat de objecten ervoor weerkaatst maar er niet door beinvloed wordt.

De overtuiging dat alles Brahman is, voert je tot de Bevrijding. Laat daarom alle gedachten van dualiteit, die onwetendheid is, vallen. Laat ze allen vallen.

Verering van het Zelf

Indien je je zelf losmaakt van het lichaam en moeiteloos als Bewustzijn verblijft, zul je één worden terwijl al het andere je onbelangrijk als gras zal lijken.

Nadat je dit kent, waarmee je dit kent (de wereld) keer de geest naar binnen en je zult in alle helderheid de stralende pracht van het Zelf zien.

Oh Raghava, dat waardoor je geluid, gevoel, vorm en geur herkent, dat dien je te kennen als je Zelf, de Allerhoogste Brahman, de Heer der heren.

Oh Raghava, dat waarin schepselen vibreren, dat wat hen schept, weet dat dat Zelf jouw echte Zelf is.

Na door middel van de rede alles te hebben verworpen wat als niet-waarheid gekend kan worden, blijft het zuivere Bewustzijn over, beschouw dat als je werkelijke Zelf.

Het kennen bestaat niet los van jou, en dat wat gekend wordt bestaat niet los van het kennen. Er bestaat dus niets anders dan het Zelf, niets dat er los van staat.

Alles wat Brahma, Vishnu, Shiva, Indra en de andere goden ook mogen doen, wordt door mij gedaan, de belichaming van Bewustzijn. Denk op deze wijze.

Ik ben het gehele universum. Ik ben het onvergankelijke Zelf. Los van mij bestaan er geen verleden en toekomst. Laat dit je overweging zijn.

Alle dingen zijn de Ene Brahman, zuiver Bewustzijn, het Zelf van allen en alles, ondeelbaar en onveranderlijk. Laat dit je overweging zijn.

Er is geen 'ik', noch enig ander ding. Uitsluitend Brahman is er, altijd en overal en vol van geluk. Mediteer hier rustig over.

Het gevoel van waarnemer en het waargenomene is bij alle belichaamde wezens te vinden, maar de yogi vereert het Ene Zelf.

Benaderingswijzen van het Zelf

Als deze samenstelling van lichaam, zintuigen, denken, voelen etc. uit zichzelf handelt, ontstaat er het idee ìdit ben ik. Dit is het ego, bevlekt door het vuil van onwetendheid.

Naarmate de overtuiging groeit dat alles bestaat uit het alomtegenwoordige gelijk de ruimte Bewustzijn, komt het ego aan zijn einde gelijk een lamp zonder olie.

Gelijk een misleide Brahmaan, die zijn eigen hoogstaande leven opgeeft om als een paria te gaan leven, zo neemt de Allerhoogste de rol van het ego op zich.

Zoals een kind een verschijning ziet (geschapen door zijn eigen fantasie) zo schept ook het domme ego, gedreven door illusie, dit onwerkelijke lichaam en ziet het als gescheiden van zichzelf.

Een kind bekleed een houten olifant met (de gedachte aan) een echte olifant en speelt er dan mee; op dezelfde manier bekleed een onwetende het Zelf met het lichaam etc. en voert dan zijn activiteiten.

De afbeelding van een slang veroorzaakt geen angst voor de slang, zodra men zich realiseert dat het slechts om een afbeelding gaat. Zo ook is er geen ellende noch de oorzaak van ellende, zodra de ego-slang duidelijk begrepen is.

De (idee van een) slang, waarmee men de bloemenslinger bekleedt, versmelt met deze slinger; op dezelfde manier versmelt het gevoel van afgescheiden zijn, dat voortkomt uit het Zelf, met dit Zelf.

Alhoewel het lijkt, alsof er veel verschillende armbanden, ringen etc. bestaan, zijn zij als goud gezien één. Op dezelfde wijze is het Zelf alhoewel het velerlei eigenschappen schijnt te hebben in werkelijkheid één.

Zoals de onderdelen van het lichaam en de verschillende vormen van klei (b.v. schalen en kommen), zo verschijnt de non-dualiteit als dualiteit (d.w.z. veelvormigheid) in de vorm van de bewegende en de niet-bewegende voorwerpen.

Zoals één enkel gezicht op velerlei wijzen weerkaatst wordt in een kristal, water, olie of een spiegel, zo ook wordt het Zelf weerkaatst in de vele geesten.

Zoals de hemel verduisterd wordt (d.w.z. schijnt te worden) door stof, rook en wolken, zo ook wordt het Zelf versluierd door de eigenschappen van maya.

Zoals metaal, in contact met vuur gebracht, de kwaliteit van vuur aanneemt, zo ook nemen de zintuigen etc. door het contact met het Zelf de kwaliteit van het Zelf aan.

Zoals de onzichtbare Rahu zichtbaar wordt, als hij de maan verslindt (d.w.z. in contact komt met de maan), zo ook wordt het Zelf gekend door de ervaring van zintuiglijke waarnemingen.

Als water en vuur met elkaar in contact komen, nemen zij elkaars eigenschappen aan. Op dezelfde wijze lijken als het Zelf en het inerte lichaam bij elkaar komen het niet-Zelf op het Zelf en het Zelf op het niet-Zelf.

Zoals vuur, dat in een grote plas water gegooid wordt, zijn (inherente) eigenschap verliest, zo lijkt ook het Bewustzijn, als het in contact komt met het onwerkelijke en het inerte, zijn ware aard te verliezen en inert te worden.

Het Zelf wordt slechts met moeite uit het lichaam gerealiseerd, zoals suiker uit het suikerriet, olie uit het sesam-zaad, vuur uit hout, boter uit een koe en ijzer uit het ijzererts.

Zoals de hemel in een doorzichtig kristal gezien wordt, zo wordt de Allerhoogste, wiens natuur Bewustzijn is, in alle objecten gezien.

Zoals een lamp, die in een schrijn van kostbare edelstenen staat, met zijn licht zowel de binnen- als de buitenkant verlicht, zo ook verlicht het Zelf alle dingen.

Zoals de weerkaatsing van de zon in een spiegel andere dingen verlicht, zo verlicht ook de weerkaatsing van het Zelf in zuivere geesten andere dingen.

Dat, waarin dit prachtige universum verschijnt als een slang in een touw, dat is het eeuwig stralende Zelf.

Het Zelf is zonder begin of einde. Het is onveranderlijk Bestaan en Bewustzijn. Het is de oorsprong van de ruimte, de bron van het ego en hoger dan het hoogste.

Het Zelf is zuiver Bewustzijn, tijdloos, alomtegenwoordig, onveranderlijk en stralend uit zichzelf, zoals het licht van de zon.

Het alomtegenwoordige Zelf, de oer-grond van alles en allen, is niet verschillend van het stralende Bewustzijn, zoals hitte niet verschillend is van vuur. Het kan slechts ervaren worden, niet gekend.

Zuiver Bewustzijn zonder denkvermogen, het Allerhoogste Zelf, de verlichter van alles en allen, het ondeelbare dat alles van binnen en van buiten doordringt, is de sterke basis van alles.

Het Zelf is absoluut Bewustzijn. Het is zuiver gewaarzijn, onvergankelijk, vrij van elke gedachte aan acceptatie of afwijzing en niet beperkt door tijd, ruimte of hoedanigheid.

Zoals de ether in het universum alles doordringt, zo ook zetelt het Zelf, de Heer, zonder lichaam in alles.

Het Bewustzijn, dat de aarde omspant en bestaat in de sieraden, in de hemel en in de zon, bestaat eveneens in de worm, die onder de aarde in zijn hol ligt.

Er bestaat geen gebondenheid noch bevrijding, geen dualiteit noch non-dualiteit. Er is uitsluitend Brahman, steeds stralend als Bewustzijn.

Gewaarzijn is Brahman; de wereld is Brahman; de Verschillende elementen zijn Brahman; Ik ben Brahman; mijn vijand is Brahman; mijn vrienden en verwanten zijn Brahman.

Het begrip 'bewustzijn' en 'een object van het bewustzijn' betekenen gebondenheid; vrij zijn van deze begrippen betekent bevrijding. 'Bewustzijn', het 'object van het bewustzijn' en al het overige is het Zelf; dit is de essentie van alle filosofische stelsels.

Er is hier uitsluitend Bewustzijn; dit universum is niets anders dan Bewustzijn; jij bent Bewustzijn; ik ben Bewustzijn; alle werelden zijn Bewustzijn dat is de conclusie.

Dat wat bestaat en dat wat straalt is alles het Zelf; al het andere dat schijnt te stralen, bestaat niet werkelijk. Alleen Bewustzijn straalt uit zichzelf. De begrippen 'kenner' en 'het gekende' zijn ijdele veronderstellingen.

Nirvana

Het Allerhoogste Geluk kan niet ervaren worden door contact van de zintuigen met hun objecten. De allerhoogste staat is die, waarin de geest door één-puntig onderzoek vernietigd is.

Het geluk, dat voortkomt uit contact van de zintuigen met hun objecten, is van een lagere orde. Contact met de objecten van zintuiglijke waarneming betekent gebondenheid; er vrij van zijn betekent bevrijding.

Bereik de zuivere staat tussen zijn en niet-zijn en verblijf daar; aanvaard noch verwerp de innerlijke noch de uiterlijke wereld.

Baseer je steeds op die echte werkelijkheid tussen het levende en het levenloze, welke het hart is, oneindig en gelijk de ruimte.

Het geloof in een kenner en het gekende wordt gebondenheid genoemd. De kenner wordt door het gekende gebonden; hij is vrij als er niets gekend wordt.

Terwijl wij de begrippen 'ziener', 'zien' en 'het geziene' loslaten, samen met de onbewuste verlangens uit het verleden, mediteren wij op het Zelf, het oorspronkelijke licht dat de basis is van het zien.

Wij mediteren op het eeuwige Zelf, het licht der lichten, dat tussen de twee begrippen 'bestaan' en 'niet-bestaan' ligt.

Wij mediteren op dat Zelf van Bewustzijn, de schenker van de vruchten van al onze gedachten, de verlichter van alle stralende voorwerpen en de buitenste grens van alles, wat wij nog voorwerpen noemen.

Wij mediteren op dat onveranderlijke Zelf, onze werkelijkheid, welke geluk in onze geest opstijgt door het nauwe contact tussen de ziener en het geziene.

Als iemand op die toestand mediteert, die aan het einde van de wakende en het begin van de slaap-toestand verschijnt, zal hij directe ervaring van onvergankelijk geluk verkrijgen.

De rotsvaste toestand, waarin alle gedachten stil zijn en die verschilt van de waak- en van de droom-toestand, dat is onze allerhoogste staat.

Zoals klei in de pot van klei, zo bestaat de Allerhoogste die bestaan is, bewustzijn gelijk de ruimte en gelukzaligheid overal en is niet te scheiden van de dingen.

Het Zelf schijnt uit zichzelf als de ene grenzeloze oceaan van bewustzijn, die door golven van gedachten wordt opgewoeld.

Zoals de oceaan niets anders is dan water, zo is de gehele wereld der dingen niets anders dan bewustzijn, dat alle vier windstreken opvult gelijk de oneindige ruimte.

Brahman en de ruimte zijn gelijk voor wat betreft hun onzichtbaarheid, alomtegenwoordigheid en onvergankelijkheid, maar Brahman is ook bewustzijn.

Er bestaat slechts die ene diepe oceaan van zuivere nectar zonder golven, door en door zoet (van geluk) op alle plaatsen.

Dit alles is werkelijk Brahman; dit alles is Atman. Verdeel Brahman niet in 'ik ben één ding' en 'dat is een ander ding'.

Zodra je gerealiseerd hebt dat Brahman alles doordringt en ondeelbaar is, blijkt deze wijde samsara de Allerhoogste te zijn.

Iemand die realiseert dat alles Brahman is, wordt waarlijk Brahman; wie zou niet onsterfelijk worden, als hij nectar dronk?

Indien je wijs bent, zul je Brahman worden door ervan overtuigd te zijn; zo niet dan zal zelfs het herhaaldelijk aan je vertellen nutteloos zijn als offeranden neerleggen in uitgebrande as.

Zelfs als je de werkelijke waarheid hebt leren kennen, dien je voortdurend te oefenen. Water wordt niet helder als je niets anders doet dan het woord 'kataka-vrucht uit te spreken.' (de zaden van de kataka-vrucht werden gebruikt om het vuil in troebel water te doen neerslaan.)

Als iemand de vaste overtuiging heeft: 'ik ben het Allerhoogste Zelf, de onsterfelijke Vasudeva genaamd' dan is hij bevrijd; zo niet dan blijft hij gebonden.

Nadat alles als 'niet dit, niet dat' afgewezen is, blijft het Allerhoogste Zijn, dat niet geëllimineerd kan worden, over. Denk 'Ik ben Dat' en wees gelukkig.

Weet altijd dat het Zelf Brahman is, één en ondeelbaar. Hoe kan dat, wat ondeelbaar is, verdeeld worden in 'ik ben degene die mediteert' en 'die ander is het object van meditatie'?

Als men denkt 'ik ben zuiver bewustzijn', dan wordt dat meditatie genoemd en als zelfs de gedachte aan meditatie vergeten is, dan is dat samadhi.

De constante droom van mentale beelden en begrippen met betrekking tot Brahman, zonder 'ik'-gevoel, die verkregen wordt door intense beoefening van Zelf-onderzoek (jnana), wordt samprajnata samadhi (meditatie met beelden en begrippen) genoemd.

Laat de woeste stormen, die karakteristiek zijn voor het einde van tijdperken, gieren; laat de oceanen zich verenigen en de twaalf zonnen gelijktijdig branden, geen enkel kwaad zal hem geschieden, wiens geest uitgedoofd is.

Dat Bewustzijn, dat getuige is van het opkomen en weer wegzakken van alle wezens, weet dat dat de onsterfelijke toestand van het allerhoogste geluk is.

Elk bewegend of onbeweeglijk ding, van welke aard ook, is slechts een object dat door de geest verbeeld wordt. Zodra de geest verdwenen is, wordt er geen dualiteit meer waargenomen.

Dat wat onveranderlijk, voorspoed brengend en stil is, dat waarin deze wereld bestaat, dat wat zich manifesteert als de bewegende en de onbeweeglijke voorwerpen, dat is het ene Bewustzijn.

Voordat de slang haar vel afwerpt, ziet zij het voor zichzelf aan, maar nadat zij het in haar hol heeft afgeworpen, beschouwt zij het vel niet meer als zichzelf.

Hij die goed en kwaad achter zich heeft gelaten onthoudt zich niet, zoals een kind, van verboden daden omdat deze een gevoel van zonde oproepen, noch doet hij voorgeschreven handelingen omdat zij hem verdienste brengen.

Zoals een standbeeld reeds aanwezig is in de zuil ook al is het niet werkelijk uitgehouwen, zo bestaat ook de wereld reeds in Brahman. Daarom is de Allerhoogste Staat geen afwezigheid.

Zoals de ruwe steen ontdaan het te zijn van het standbeeld, als dit nog niet uitgehouwen is, zo ook heet Brahman 'leeg' te zijn als het ontdaan is van de vormen van de wereld.

Zoals men kan zeggen dat rustig water al dan niet golfjes bevat, zo kan men ook zeggen dat Brahman al dan niet de wereld bevat. Het is noch 'leegte' noch 'bestaan'.