|
Door Prembuddha
Lang kan ik niet zonder moeder India.
Mijn laatste bezoek dateerde uit 94, en de drang er weer terug
te keren was dit jaar onontkoombaar. De retraite die Neelam,
een verlichte vrouw uit de lijn Ramana Maharshi, Poonjaji (de
leeuw van Lucknow) in oktober in Rishikesh gaf vormde afgelopen
najaar een goede aanleiding de reis naar het oosten weer te maken.
Mijn eerste ontmoeting met Neelam dateerde uit het voorjaar van
'97. Ik kreeg een uitnodiging voor satsang, een ontmoeting met
haar in handen met een foto er op. Warmte en openheid straalde
van haar gezicht uit. De satsang vond plaats in de Tai Chi school
in de Amsterdamse Kerkstraat. Ze stal ze gelijk m'n hart, op
zoveel liefde kon ik alleen maar verliefd worden.
De satsangs in Amsterdam trokken aanvankelijk maar een klein
publiek. Maar het goede nieuws verspreidde zich snel. Toen Neelam
in de zomer van 1997 terugkwam bleek de nieuwe, veel grotere
zaal op het Wilhelmina Gasthuis terrein al snel te klein. De
aankondiging dat er in India een retraite ging plaatsvinden deed
m'n hart sneller kloppen. In oktober zat ik dan ook in een kleine
afgelegen ashram in Rishikesh, aan de oever van de heilige Ganges.
Een kleine groep voornamelijk Amerikanen en Nederlanders had
de lange reis gemaakt om enkele weken dagelijks in de schaduw
van de mangobomen en aan het strand van de Ganges met Neelam
te mediteren en haar antwoorden te luisteren.
Neelam:
 'Ik
werd als Katarzyna Latawiec 35 jaar geleden in Wroclaw in Polen
geboren. Toen ik acht jaar oud was had ik mijn eerste spirituele
ervaring. Op vakantie met mijn ouders liep ik een zonnesteek
op. In paniek werd ik snel naar een klein ziekenhuis gebracht.
Daar raakte ik in een totaal andere bewustzijnstoestand, een
toestand van volledig aanwezig zijn, zonder ideeën, zonder
verleden, no mind, een loslaten van al het bekende.
Het was een mysterie voor me en duurde een paar dagen. Ik schonk
er daarna geen aandacht meer aan, sprak er ook niet over. Ik
begreep niet wat het was.
Op twintig jarige leeftijd ging ik samen met mijn eerste echtgenoot
naar Duitsland op vakantie maar keerde echter niet meer terug
naar Polen. Het was niet makkelijk geweest naar het buitenland
te gaan. Ik had er zeer veel moeite voor moeten doen om een paspoort
te krijgen. In Duitsland ging ik in 1985 als actrice in een avant
garde theater aan het werk. Tevens startte ik met Tai Chi lessen.
Daarmee begon mijn spirituele reis. Tai Chi was lange tijd mijn
pad, het bracht me in contact met het spirituele. Maar met Tai
Chi was ik ook"lost in doing". Ik zag over 'het hier
en nu' dat altijd beschikbaar is heen. Ook mijn werk als actrice
hielp me op mijn pad. Ik leerde erdoor in het hier en nu te focussen.
In die tijd in Duitsland veranderde mijn hele leven. Ik scheidde
van m'n echtgenoot want onze relatie werkte gewoon niet. En ik
ontmoette daarna een nieuwe man. Hij was Amerikaan maar opgegroeid
in Polen. In 1990 zou ik drie maanden met hem meegaan naar Amerika.
Maar ook naar Duitsland ben ik niet meer teruggegaan. In Amerika
ben ik zeer intensief met een Tai Chi meester aan het werk gegaan.
Ik ontmoette er ook sannyasins van Osho en nam deel aan een aantal
groepen en individuele sessies. Ik raakte ontzettend geïnteresseerd
in Osho en Krishnamurti, las veel van hun boeken. Op zoek naar
de waarheid gebruikte ik alles wat me kon helpen die te vinden.
In die periode experimenteerde ik ook met Ectasy. Dat heeft me
zeker geholpen op mijn weg. Ectasy heeft natuurlijk een gevaar,
je kunt het makkelijk misbruiken. Je kunt makkelijk aan de ervaring
die het geeft verslingerd raken en dan heb je een probleem.
Het lijden van de wereld
In die tijd ervoer ik ook het lijden
van de wereld. Op het spirituele pad moet je bereid zijn om door
hele moeilijke tijden te gaan. Zelf had ik gedurende een lange
tijd veel pijn en kwaadheid te verwerken. Tegelijkertijd gebeurden
er ook andere dingen, ik ging ik door een kundalini ervaring.
En ook begon ik vorige levens van mensen te zien en het karma
dat zij meedragen.
Op een bepaalde manier was dat angstaanjagend. Niemand kon me
enig inzicht geven in wat er met me gebeurde. Het lezen van boeken
van Ramana Maharshi en Osho gaven me enig begrip. Maar ik vertrouwde
mijn ervaringen niet. Enkele jaren lang ging ik door heel extreme
gevoelens heen en dacht soms dat ik gek werd. Ik volgde een innerlijke
impuls en ging op reis naar Polen. Op weg daarheen bezocht ik
in Duitsland Moeder Meera, dat hielp me werkelijk enorm. Haar
te bezoeken was een ervaring van totale zegen en liefde voor
me. Voordat ik haar bezocht voelde ik altijd al een verbinding
met Moeder Meera. Terug in de V.S. kwam ik weer terecht in een
onbeschrijfelijk lijden. Mijn verlangen om iets te vinden wat
voorbij alle lijden ligt werd steeds groter. Een ontmoeting met
Gangaji, een Amerikaanse vrouwelijke discipel van Poonjaji veranderde
mijn leven opnieuw. Na die ontmoeting had ik een ongelofelijke
ervaring van smelten, er was niemand meer over, van puur zijn
in een gezegende staat. Ik voelde Poonjaji, zag wie hij werkelijk
is. Mijn verlangen naar vrijheid en het beëindigen van lijden
was zo intens.
India
 In
1994 besloot ik een reis naar India te maken. Hoewel ik op de
ambassade een drie maanden visum aanvroeg kreeg ik er één
voor zes maanden. Wat heeft dat nou te betekenen vroeg ik me
af. "Just in case", was het antwoord toen ik ernaar
vroeg. Ik bleef inderdaad zes maanden! Bij de eerste ontmoeting
met Poonjaji huilde ik. Poonjaji zei me voorbij m'n ervaringen
te gaan. Hij zei me ik gekomen was om uit te vinden wie ik was
en niet om mijn ervaringen te begrijpen. Ik voelde dat ik iemand
had gevonden die me kon helpen om te vinden wat voorbij alle
lijden ligt. Ik moest volledig de leegte in zonder ook maar iets
terug te houden. Alles wat ik wist en me herinnerde, de hele
wereld, mijn lichaam, alles verdween. "Je hebt de oceaan
van samsara overgestoken, zei Poonjaji me daarna, geniet ervan
als het blijvend is." Terug in de V.S. wilde ik met mijn
vrienden delen wat er met me gebeurd was. Er ontstonden spontane
satsangs. ' Yes, you can do it" antwoordde Poonjaji op een
brief van mij of dat o.k. was. Begin '97 ben ik weer naar India
gegaan en heb zowel in Lucknow als Rishikesh satsang gegeven.
Mijn leven is nu toegewijd aan het geven van satsang, ik deel
wat ik gevonden heb.'
Gepubliceerd in Connection magazine
1998.
satsang in Rishikesh
|
