Prembuddha Thalheim is een klein slaperig dorp in het heuvelachtige land tussen Keulen en Frankfurt. Bijna geen mens heeft er ooit van gehoord. Toch maken elk jaar tienduizenden mensen de reis naar dit dorp dat een waar pelgrimsoord is geworden. Zij komen er om in stilte een jonge Indiase vrouw te ontmoeten: Moeder Meera. Moeder Meera werd in 1960 als dochter van een boerenfamilie in Chandepalle, een klein dorp in Andhra Pradesh, geboren. Er wordt van haar gezegd dat ze een avatar is: iemand die niet naar de aarde is gekomen om zelf te leren, verlichting te vinden, maar uit compassie om anderen te helpen. Zelf heeft ze geen meesters gehad of zelfs maar gemediteerd. 'Avatars', zo zegt ze in haar boek Answers, 'hebben veel meer geduld dan goeroes. Avatars zijn altijd één met het geheel, met God. Goeroes hebben door hard te werken zichzelf gerealiseerd. Omdat ze zo hard gewerkt hebben, verwachten ze dat ook van anderen. Elke avatar kan worden gezien als een facet van een diamant en tegelijkertijd de hele diamant. Jezus symboliseerde opoffering, Krishna bracht liefde en vrede en Maria medeleven. Elke avatar brengt een speciale energie op aarde die de aarde verandert. Ik breng de energie van Paramatman, het oneindige licht dat de bron van alles is, van zijn, kennis, geluk en vrede, van iedere ziel. Alleen avatars kunnen met dit licht werken, goeroes kunnen het niet gebruiken. Maar met het Paramatman-licht werken is niet hetzelfde als het op aarde brengen ervan. Als mensen open zijn en zich bewust worden van dit licht kan hun transformatie sneller plaatsvinden. En zelfs als ze niet open zijn, zijn de druk en de kracht van het licht zo groot dat zij zich zullen openen. Het bewustzijn van de mensheid wordt voorbereid op grote sprongen en ontdekkingen. Er zijn nu veel goddelijke incarnaties op aarde. Er zijn ook andere incarnaties van de Goddelijke Moeder op aarde. Sommigen ervan zijn bekend, anderen niet. Elke incarnatie van de Goddelijke Moeder geeft uitdrukking aan een ander aspect van haar. Wij laten de mensheid een uitweg zien. We brengen het goddelijke bewustzijn in het bewustzijn van de aarde. De mensheid is vrij om te kiezen of zij zich ervoor opent.' Zij had nauwelijks banden met haar familie; haar echte ouders waren de spirituele gidsen die zij in visioenen ontmoette. Als kind zocht ze vaak de eenzaamheid in de natuur op. Toen ze tien jaar oud was, voorspelde Koyaraju een stamhoofd dat in de toekomst kon zien, dat zij India zou verlaten en op jonge leeftijd beroemd en vereerd zou worden. Hij zei dat zij een godin was met de gave alles wat zij aanraakte te veranderen in goud. Haar spirituele gaven openbaarden zich vanzelf; zij ervoer het als een samensmelten met de Goddelijke Moeder. Tijdens de darshans spreekt ze geen enkel woord. En toch komen mensen uit de gehele wereld om enkele uren in haar aanwezigheid te zijn. De belangstelling is zo groot dat bezoekers uit landen binnen Europa slechts twee avonden achter elkaar naar de twee a drie uur durende bijeenkomsten mogen komen. Bezoekers van buiten Europa kunnen vier avonden achter elkaar naar binnen. Buiten haar spirituele werk leidt Moeder Meera een vrij gewoon leven. Volgens Adilaksmi, haar rechterhand, is ze een uitstekende kokkin en houdt ze er van te tuinieren en kleren te ontwerpen. Toen het huis in Thalheim ingrijpend verbouwd werd, werkte ze ook daaraan mee; zij was zeer bedreven met de drilboor. En zij wil ook niet anders. Ook in Thalheim zijn er maar enkele mensen bij haar werk betrokken. Ze wil geen volgelingen of een gemeenschap stichten. Haar werk is niet voor een kleine groep ingewijden maar voor de gehele wereld. Haar komst in 1983 heeft de streek veranderd; tot in de wijde omgeving zitten de kleine pensions en hotels dagelijks vol met zoekers van uit de hele wereld. Het eerste telefonische contact met Adilakshmi, een Indiase filosofe die Moeder Meera ooit in de ashrarn van Sri Aurobindo ontmoette en sindsdien haar leven in haar dienst heeft gesteld, loopt makkelijk. Moeder Meera zelf geeft geen interviews, vertelt ze me, maar ik kan er wel een met haar houden. En terwijl de wachtlijst om naar de darshans, de ontmoetingen met Moeder Meera te kunnen gaan, bijna altijd zo'n twee a drie maanden lang is, kan ik op korte termijn komen. Het wordt niet mijn eerste bezoek; de darshans met de Moeder heb ik al twee maal eerder meegemaakt en ik was er beide keren zeer door geraakt. De darshan Op de middag van mijn aankomst ga ik naar het grote huis middenin het dorp, waar Moeder Meera met enkele mensen woont om een afspraak voor het interview te maken. Van tevoren had ik enige vragen aan Moeder Meera gestuurd met het verzoek deze via Adilakshmi te beantwoorden. Het zit me niet mee, mij wordt verzocht later terug te komen. En dat herhaalt zich nog een keer. Inmiddels is het al tegen de avond, vlak voor bet begin van de darshan. Als ik uiteindelijk na veel wachten Adilakshmi even te spreken krijg, zegt ze me dat Moeder Meera artikelen niet aanmoedigt en ik de volgende dag maar even moet bellen en mijn vragen telefonisch stellen. Alles op een heel vriendelijke manier, maar wel zodanig clat discussie niet mogelijk is. Ik krijg een mooie plaats vooraan en de bezoekers die zich eerst ergens anders in bet dorp hebben verzameld beginnen binnen te stromen. Vier avonden in de week, van vrijdag tot en met maandag, verzamelen de bezoekers zich op de grote parkeerplaats bij de 'Mehrzweckshalle', het multifunctionele dorpscentrum. Om de omwonenden geen overlast te bezorgen, worden hier alle auto's geparkeerd en instructies gegeven voor de ontmoeting met Moeder Meera. Nieuwkomers wordt op de parkeerplaats uitgebreid verteld wat er gaat gebeuren en hoe ze zich dienen te gedragen. Niet voor een tweede keer naar voren gaan om nogmaals bet hoofd in de handen van de Moeder te leggen bijvoorbeeld. De mensen die voor de eerste keer komen mogen als eersten naar binnen: een eenmalige kans helemaal vooraan te zitten. Enige tijd later volgt de groep mensen die al eerder geweest is. De halve kilometer die hen van bet huis van Moeder Meera scheidt wordt in een stevig tempo gelopen. ledereen wil zo dicht mogelijk bij de Moeder zitten. Een enkeling gaat zo ver in zijn verlangen dat hij onderweg probeert wat mensen in te halen. De eerste keer dat ik de plek bezocht, speelde ik het spel mee. Want uit mijn ervaringen met Osho in Poona weet ik hoeveel het scheelt als je vlak vooraan zit. De energie vlak rondom een meester is zo sterk dat zij bijna tastbaar is. Aangekomen bij het huis staat ieder in een lange, smalle rij te wachten tot hij naar binnen kan. Bij de deur checkt iemand alle namen van de bezoekers. Zo maar naar een darshan gaan is er niet bij. Alle bezoekers hebben zich al weken van tevoren opgegeven. In de garderobe is het een beetje dringen, want het vindt allemaal in een gewoon woonhuis plaats. Naar goed Indiaas gebruik gaan ook alle schoenen uit. In de meditatieruimte ontvangt Adilakshmi de bezoekers. Zij is een stevig gebouwde vrouw met een warme, moederlijke uitstraling die ook de touwtjes stevig in handen houdt. Lange mensen dirigeert ze naar de zijkanten van de zaal zodat iedereen wat kan zien. In de ruime staan de stoelen zeer dicht op elkaar in een poging zo veel mogelijk mensen plaats te bieden. Op elke stoel liggen, in het Engels, Duits en Frans, nogmaals de instructies voor de darshan. In het midden staat een lage, witte fauteuil voor Moeder Meera. Vlak rondom de stoel van de Moeder is plaats om op de grond te zitten. Een wat oudere vrouw die daar wil gaan zitten wordt zorgzaam door Adilakshmi naar een stoel verwezen. Ze voelt dat het veel te zwaar voor haar zal zijn een paar uur stil op de grond te moeten zitten. De ruimte is voor de 150 bezoekers te klein. Een aantal mensen moet dan ook plaatsnemen in enkele aangrenzende kleine kamers. De ruimte is heel sober en licht ingericht. Aan de wanden hangen lampen in de vorm van lotusbloemen, een schilderij van de Moeder, en een van mr. Reddy, die haar lange tijd als kind begeleidde. Een klein bordje verzoekt de aanwezigen de haren te wassen voor de darshan van morgen. Tegen zeven uur zit iedereen in stille afwachting op zijn plaats. Dan komt Moeder Meera binnen, haar handen gevouwen in de traditionele Indiase groet, namaste; ik groet het goddelijke, het heilige in je. Ze is klein en tenger en maakt een fragiele indruk. Tegelijkertijd voel ik de kracht en de rust die van haar uitstralen. Bij mijn eerste bezoek voelde ik bij haar binnenkomst een enorme druk in mijn keel. Een blokkade die ik door haar energie extra voelde? En even later zat ik zonder enige reden met mijn ogen vol tranen. Zonder enige ophef of poespas loopt ze naar haar stoel en gaat onmiddellijk zonder een woord te zeggen, of zelfs maar rond te kijken aan het werk. De eerste die voor haar plaats neemt is Adilakshmi. Ze knielt voor de stoel voor Moeder Meera. Die neemt haar hoofd in haar handen en houdt het enige tijd vast. Als de Moeder haar hoofd loslaat, gaat Adilakshmi rechtop zitten en kijkt Moeder Meera haar, bijna onmerkbaar met het hoofd knikkend, enige tijd rechtstreeks in de ogen. Dit is de manier waarop Moeder Meera met alle bezoekers werkt, via directe energieoverdracht. Het geheel neemt niet meer dan een minuut in beslag. En zo gaat ieder op zijn beurt naar voren. Als ik aan de beurt ben kijk ik in de ogen van een vrouw die over zichzelf zegt: 'Ik spreek niet, maar mijn kracht verandert mensen volledig. De goddelijke kracht werkt in stilte en zal je helpen met waar je om vraagt. Door mijn kracht kun je meer in een leven leren, en zal je helderder en rustiger kunnen zien, zodat je meer inzicht krijgt. Terwijl je groeit zul je je tekortkomingen steeds duidelijker gaan zien. Ook dat komt door de goddelijke genade. Mijn weg is de weg van vreugde. Elke pijn die komt, dient om je te helpen om vreugde dieper te begrijpen en je naar vreugde te brengen.' In de halve minuut die het duurt voel ik mij helemaal in haar ogen verdwijnen. Stuiterend van de energie en helemaal high ga ik weer terug naar mijn plaats. Naarmate er meer mensen naar voren zijn geweest wordt de sfeer in de zaal steeds vrediger; de energie verspreidt zich over alle aanwezigen. De spanning en afwachtende sfeer van bet begin maken plaats voor een steeds diepere stilte. Als de laatste aan de beurt is geweest, staat Moeder Meera onmiddellijk op en verlaat de zaal. Sommige van de aanwezigen blijven nog in stille meditatie zitten. Enkelen komen naar voren en knielen voor de lege stoel in een gebaar van overgave. Het kleine winkeltje in 66n van de kamers is al spoedig overvol. Er worden boeken verkocht over bet leven van Moeder Meera, een fotoboek van haar mystieke schilderijen en vooral veel foto's. En ook hier zwaait Adilakshmi de scepter. Een vrouw die niet genoeg geld bij zich heeft om alles te kopen wat ze wil, krijgt het boek toch mee. Als ze heel verbaasd reageert zegt Adilakshmi: 'Dit is ook een ongewone plaats, stuur het geld maar op.' Een andere bezoeker die eigenlijk nog twee mark wisselgeld terug zou moeten krijgen wordt met een gebaar van: 'dat is niet de moeite waard' afgewimpeld. Ik voel me weer helemaal in India. In de winkel staat ook een grote schaal met enveloppen voor donaties. Naar goed Indiaas gebruik, wordt geen toegangsprijs voor de darshans gevraagd. De bezoekers Na afloop ga ik in Zum Bergischen Land wat eten. De gastvrouw blijkt een Nederlandse te zijn en speciaal voor de bezoekers van Moeder Meera staan er vegetarische maaltijden op bet menu. Ik raak in gesprek met Sue, een Amerikaanse fysiotherapeute die speciaal voor een week uit Texas is overgekomen om naar de darshans te kunnen gaan. Het was vandaag haar eerste ontmoeting met de Moeder. Voor ik hierheen kwam heb ik een jaar lang op de foto van Moeder Meera gemediteerd,' vertelt ze me. 'In die tijd voelde ik al een heel direct contact met haar. De darshan was voor mij een overweldigende ervaring. Ik heb me nog nooit zo heel, zo compleet gevoeld in mijn leven. Het gevoel dat er niets meer hoeft, dat alles ok is.' Ook Ria, mijn reisgenote en onvervalste Amsterdamse uit Oud-West, is duidelijk onder de indruk; het is haar tweede bezoek. 'Ze is er speciaal voor domoren zoals ik, voor mensen die eerst moeten zien en ervaren voor ze kunnen geloven dat er iets "meer" bestaat. Voor mij is ze de godin op aarde. Als ik met moeilijke dingen in m'n leven zit, vraag ik haar innerlijk om hulp. En daarna verandert er steeds wat in mijn leven. De eerste keer was het heel belangrijk voor me om helemaal vooraan te zitten. Nu maakt het me niet meer uit. Ik voel haar energie ook als ik helemaal achteraan zit.' Ze heeft dit keer weer een heel stapeltje foto's gekocht om in haar huis op te hangen en uit te delen aan vrienden. Aan een tafel naast me is een aantal leren in een vrolijke conversatie verwikkeld. Naast Duitsers, Fransen, Zwitsers, Nederlanders en Indiers trekt Moeder Meera veel Ierse bezoekers aan. Ierland is een mystiek land; misschien heeft het daar iets mee te maken. Na het eten ga ik naar mijn pension, Haus am Wald, dat een dorpje verderop ligt en waarvan de gasten uitsluitend uit bezoekers van de ashram bestaan. De volgende ochtend tref ik bij het sobere ontbijt van harde broodjes en veel koppen thee een oude, gedistingeerde Indier. Bij een vorige gelegenheid had ik hem al ontmoet en had hij me vergast op verhalen over zijn tijd met Krishnamurti. Hij woont in een theosofische gemeenschap in Madras en is nu op weg naar zijn dochter in Amerika. Steeds als hij bij haar op bezoek gaat, maakt hij een stop in Duitsland om Moeder Meera te bezoeken. Als hij over haar spreekt is bet duidelijk dat zij zijn hart volkomen gewonnen heeft. De dag breng ik door met wandelen in de omringende bossen en een bezoekje aan Limburg, een van de mooiste oude stadjes van Duitsland. Ik breng er een bezoek aan een prachtig gerenoveerde kathedraal. (foto hieronder) 's Middags probeer ik Adilakshmi op het afgesproken tijdstip op te bellen. Er is echter geen doorkomen aan. Op een folder ontdek ik dat het haar algemene telefonische spreekuur is, vandaar. 's Avonds bij de darshan probeer ik nogmaals een afspraak te maken voor de volgende dag, maar nee, het gaat er niet in. 'Bel me maar op uit Nederland,' zegt ze met een weer allervriendelijkst gezicht. Als ik protesteer omdat we toch een heldere afspraak hadden gemaakt geeft ze me een blik die vertolkte: 'geen probleem, je kunt dan toch praten.' Geen doorkomen aan dus. 'You can talk now' Thuisgekomen krijg ik een zeer esoterisch artikel van David Cousins, een Engelse helderziende over het werk van Moeder Meera, in handen. Hij vermeldt dat de kathedraal in Limburg op precies dezelfde leylijn staat als haar huis. Volgens David Cousins werkt Moeder Meera eraan mee, de bestaande leylijnenstructuur van de aarde te herstellen. Bezoekers werken daaraan mee door haar energie over de hele wereld te verspreiden. Moeder Meera zegt dat zij op vele dimensies tegelijkertijd werkt. Een van mijn vragen was geweest of ze daar iets meer over wilde vertellen. Ter plaatse kreeg ik daar geen antwoord op. Terug in Nederland kreeg ik van een vriendin, die naar Engeland was geweest, het artikel dat daarover handelde. Toeval of Moeder Meera's manier van vragen beantwoorden? David Cousins schrijft onder meer over een negatief geladen 'interdimensionale sterrenpoort boven Iran en het werk dat Moeder Meera als lid van de 'family of light' doet door liefde door deze interdimensionale poort naar buiten te sturen om de negatieve vibraties te neutraliseren. Tijdens de darshan ziet David de aanwezigheid van engelen en neemt waar hoe het licht van de Moeder het energieveld van de bezoekers vult en oud karma wordt opgelost. Volgens hem ontvangen tijdens darshans de vorige, toekomstige, waarschijnlijke en parallelle levens van de bezoeker de lichtenergie van de Moeder. Hetgeen mij, evenals de rest van het artikel, allemaal duidelijk ver boven mijn pet gaat. Cousins zegt dat Moeder Meera tijdens de darshans mensen aantrekt die tot dezelfde groepsziel behoren, waardoor veel karmisch werk verricht kan worden. Ik was zelf erg verbaasd dat ik in de darshan drie mensen aantrof met wie ik een aantal zeer intense jaren op Anubhava, een commune op het Groningse platteland, heb doorgebracht. Tijdens mijn bezoek begon ik te vermoeden dat ik van het interview werd afgehouden uit vrees voor negatieve publiciteit. Want, zoals Moeder Meera zelf zegt: 'Mijn leven in de openbaarheid brengt veel vragen en moeilijkheden. Het is pijnlijk vals beschuldigd te worden en het is moeilijk met alle onwetendheid om te gaan.' Ik kon me ook voorstellen dat ze geen zin had in vragen zoals een Amerikaanse journalist van New Age Journal haar stelde. Vragen of zij wist wie de Beatles waren en of zij weleens naar de televisie keek. Mijn vermoeden dat mijn vraaggesprek uit angst voor negatieve publiciteit steeds werd uitgesteld bleek onjuist. Als ik Adilakshmi uiteindelijk vanuit Nederland aan de lijn krijg, vertelt ze dat de Moeder wenst dat mensen uit de eerste hand over haar horen en niet via de pers. Mijn vraag waarom het gesprek dan niet doorging bleef een mysterie. Het stuitte af op een cryptisch: 'You can talk now.' Gepubliceerd in Bres 175, jan. 1996 Naschrift Moeder Meera is verhuisd, de nieuwe lokatie ligt vlak bij de oude. Boekingen voor darshans kunnen uitsluitend telefonisch worden gedaan: zie hieronder Adres darshan: Mother Meera, Schloss Schaumburg, 65558 Balduinstein, Duitsland.                   Schloss Schaumburg                                    Balduinstein met het slot rechtboven Info per augustus 2006: Je kunt Darshan (een stil samenzijn) meemaken in Duitsland. Wel even reserveren van tevoren. Mother Meera, Schloss  Schaumburg, 65558 Balduinstein, Duitsland Post adres: brieven in Engels of Duits Mother Meera, Oberdorf 4a, 65599 Dornburg - Thalheim Duitsland Moeder Meera geeft 4 Darshans per week: · Vrijdag, zaterdag, zondag, maandag avonden om 19h · Check-in: 18h15 · Darshan is gratis Reservatie is nodig, al weken van te voren: alleen per telefoon van 10h - 17h Ma tot Za. · 0049 6436 91050· 0049 6436 91051 · 0049 6436 2305 Je kunt er prachtig wandelen. Het stadje Limburg is een van de mooiste stadjes van Duitsland dus....