INHOUD:

-De spelers van het spel:
     De Meesters
     De sannyasins
-Religie en wetenschap
-Meditatie, het alcemische proces
-De meditatietechnieken
-Therapie
-Het oranje, de franje en de pers
-De misverstanden
-Bhagwan als weldoener
-De sekspret
-En nu?

De Spelers van het spel - De Meesters Eeuwenlang zijn er mensen geweest die het existentiële antwoord hebben gevonden op de vraag: Wie ben ik? Enkele namen van mensen die het antwoord gevonden hebben zijn ons bekend: Zarathustra, Krishna, Mozes, Boeddha, Patanjali, Lao Tze, Kabir, Meera, Mohammed, Mahavir, Socrates, Gurdjieff, Meher Baba, Krishnamurti. Een naam die we in ieder geval allemaal kennen is Jezus Christus. Voor velen is Jezus nog steeds de enige weg. In zeker opzicht is Jezus inderdaad de enige weg net zoals Boeddha de enige weg is. De enige weg is de weg van innerlijke transformatie; de innerlijke revolutie is de enige revolutie the bevrijding kan brengen. De mensen die de waarheid hebben gevonden, hebben ons door de eeuwen heen toegeroepen dat de wezenlijke bevrijding, het Koninkrijk der Hemelen, Nirvana, Moksha, alleen diep in ons zelf te vinden is. Het gaat erom het Christus-bewustzijn, het Boeddha-bewustzijn in onszelf te vinden. Ieder van ons is een potentiële Boeddha, een potentiële Christus, zegt Bhagwan, het is onze kern. De boodschap van de verlichte meesters is door de eeuwen heen vrijwel verloren gegaan. Talloze godsdiensten zijn ontstaan en bestaan nog. De vormen bestaan nog, maar de inhoud is verdwenen. De godsdienstige mens vindt zijn veiligheid in de kerk, gelooft in de zin van bet leven, hangt een bepaalde moraal aan, die hij met religie verwart, bidt tot een zelfgeschapen god, heeft zijn zekerheden en blijft bij al dit moois zelf buiten schot. Alleen in kleine groepen wordt de levende inhoud van de religies nog doorgegeven: het chassidisme binnen het jodendom, het soefisme dat uit de islam ontstond en sommige mystieke stromingen in het christendom. De godsdiensten gingen door de loop van de eeuwen veel functies vervullen, behalve hun oorspronkelijke. En in plaats van bevrijding brachten ze vaak onderdrukking en levensvijandige leren. Het Meesterspel - De Sannyasins De sannyasin is degene die op zoek gaat naar het onbekende, naar god, naar zijn werkelijke zelf. De traditionele kleur van de kleding van de sannyasin is oranje, de kleur van het vuur. Destijds werd er een brandstapel aangestoken als er iemand sannyas nam. Dat was symbolisch voor de dood van zijn ego. Na the initiatie draagt de sannyasin oranje om hem steeds aan die gebeurtenis te herinneren. De phoenix die uit de as oprijst, de kruisiging en de wederopstanding, daar draait het meesterspel om. In de grijze oudheid leefde een meester samen met zijn sannyasins in een gemeenschap. Sannyasin zijn werd door de eeuwen been steeds meer wereldverzaking en ascetisme. Ook nu nog zien we in India veel sannyasins bedelend en zwervend door het land trekken. Dat is niet de inhoud die Bhagwan aan sannyas geeft. 'Leef in de wereld, maar wees niet van deze wereld", zegt hij. Zijn 'leer' is niet levensvijandig maar levensbevestigend. "De wereld verzaken heeft geen zin", zegt Krishnamurti, "de wereld zit binnenin je, jij bent de wereld". Want ook al ga je in de Himalaya's zitten mediteren, je draagt de hele wereld in je mee, je gedachten staan niet stil doordat je je afzondert. In 1970 begon Bhagwan zoekers in te wijden in sannyas. Op dit moment zijn er over de hele wereld verspreid zo'n honderdduizend sannyasins. De meeste ervan leven in de Westerse geindustrialliseerde landen en in India en Japan. Maar desondanks vinden we ook in Kenya, de Filippijnen of Brazilië een Rajneesh Meditatie Centrum. Zelfs in Rusland is een klein aantal sannyasins, maar ze bestaan daar ondergronds. De vrijheid die Bhagwan biedt is zelfs voor het Westen bedreigend, laat staan voor een land als Rusland, dat zijn inwoners vrijwel geen enkele vrijheid toestaat. Sannyas nemen is een hoogst individuele aangelegenheid. "Sannyas is de moed alleen te zijn" is één van de vele uitspraken van Bhagwan erover. We worden alleen geboren en we sterven alleen. We zijn fundamenteel alleen in ons eigen bewustzijn. We hebben het plezier van ons bewustzijn, maar ook de pijn. Onze wezenlijke alleenheid ontlopen we meestal liever dan erin binnen te treden. We ontvluchten onszelf, onze innerlijke leegheid en zinloosheid maar al te graag. We scheppen idealen en doelen. Of we nou anderen willen helpen, of veel geld willen verdienen en beroemd willen zijn, doet er niet veel toe, we zoeken de zin van ons bestaan buiten onszelf. Sannyas betekent geen gezagsverhouding met Bhagwan. Het is een liefdesrelatie. Op vragen van mensen die houvast zoeken, die willen weten hoe zij hun leven moeten leiden, geeft Bhagwan geen antwoorden. "Zie mij als je geliefde, als je vriend", zegt hij. Voor mijzelf is sannyas het grootste avontuur dat ik in mijn leven ben begonnen. Het is een avontuur waarvan ik weet waar het is begonnen, maar niet waar het eindigt. Religie en Moderne Wetenschap Voor wie al het gepraat over hoger bewustzijn en verlichting maar onzin vindt, is het interessant eens te kijken wat de wetenschap ons op dit gebied te bieden heeft. Reeds eeuwenlang bestaat er een controverse tussen wetenschap en religie, tussen de kennis zoals die verkregen wordt door exploratie van de buitenwereld en die van de binnenwereld. Verschijnselen en visies die niet op een direct materiële wijze verklaarbaar zijn, werden en worden door de wetenschappers vaak als nonsens afgedaan. Maar ook de wetenschap verruimt haar grenzen en de dode fragmentarische benadering van de kosmos kan niet langer standhouden. De negentiende eeuwse natuurwetenschappelijke benadering heeft de kosmos tot een raderwerk gereduceerd. Deze opvatting wordt nu vanuit de wetenschap zelf doorbroken. De mechanisch-reductionistische benadering maakt langzaam plaats voor een holistisch-organische visie. Er zijn drie vormen van kennen: één via proefondervindelijk onderzoek, één via logica, redenatie en één via directe ervaring van de werkelijkheid. De mystici, de verlichte meesters, claimen altijd dat zij de werkelijkheid direct en op een manier, die ruimte en tijd overschrijdt, kunnen ervaren. Zij zien het hele universum in een zandkorrel of in een roos. Vanuit die andere dimensie spreken zij over de werkelijkheid. Maar taal is in die dimensie in feite onbruikbaar. Hoe kun je over één spreken als twee niet bestaat? Het staat gelijk aan met witte verf op een witte muur schrijven. De mystici en profeten konden zich dan ook alleen maar uitdrukken in paradoxale poëzie of in esoterische uitspraken. Uitspraken die echter niet meer mystiek zijn dan de taal en de formules van de moderne wetenschapper. De wetenschappers claimen altijd de waarheid omdat hun uitspraken via experimenten herhaalbaar en toetsbaar zijn. En dat heet met de ervaringen van de mystici niet mogelijk te zijn. Om een experiment te kunnen herhalen is tegenwoordig een jarenlange studie nodig. Op een zelfde wijze zijn echter ook de geestelijke resultaten van meditatie herhaalbaar. Het Oosten heeft al millennia lang een even diepgaande kennis over het bewustzijn als wij over de buitenwereld. Een Patanjali is binnen die Oosterse geesteswetenschappen een Einstein. Op exacte wijze beschrijft hij hoe men toegang en kennis kan verkrijgen tot geestelijke gebieden. Patanjali is een uitzondering; verlichte meesters plegen zich vaker uit te drukken in poëzie dan in exacte procesbeschrijvingen. Ook de psychologie komt langzaamaan op het spoor van waarheden die in het Oosten al eeuwen gesneden koek zijn. Meditatie, Het Alchemische Proces Meditatief gaan leven betekent bewuster worden van elk moment; het water voelen als je onder de douche staat, proeven wat je eet. Meditatie is geen zweverige bezigheid. Zelfs het roken van een sigaret kan meditatie zijn als je het bewust, met volledige aandacht doet. Meditatie is ook de omkering van een proces, van naar buiten gericht zijn tot naar binnen kijken Als je meditatief wordt, ga je in de eerste plaats naar jezelf kijken, je kijkt naar wat er in jou gebeurt, b.v. naar de woede die in je is. Of je kijkt naar de pijn die je voelt als iemand je beledigt. Bhagwans Meditatietechnieken Bhagwan heeft een hele reeks meditatietechnieken ontwikkeld die gericht zijn op de huidige Westerse mens. Hij zegt dat we zoveel woede, pijn, verdriet en angst meedragen, dat we, voor we aan meditatie kunnen toekomen, eerst grote schoonmaak moeten houden. Een deel van de meditaties heeft dan ook een therapeutisch-kathartisch karakter. De dynamische meditatie vormt de basis van die technieken. De eerste tien minuten ervan zijn werkelijk moordend: tien minuten chaotisch en zo snel mogelijk door de neus ademen met de nadruk op de uitademing. Die geforceerde ademhaling is een zeer rechtstreekse aanval op ons lichaamspantser. Zij maakt allerlei onderdrukte en onverwerkte gevoelens los. In de volgende tien minuten kunnen die er door huilen, schreeuwen, op kussens slaan, of wat dan ook, worden uitgegooid. De vierde fase van de meditatie is het echt meditatieve deel: tien minuten onbeweeglijk staan en toeschouwer zijn bij alles wat er in je gebeurt. Meditatie is iets dat we in het Westen vrijwel niet terugvinden. Het christendom (door Bhagwan 'kruisigdom' genoemd, omdat Christus is vergeten en het op het kruis, het lijden, gefixeerd is) leert ons de weg van de liefde. Beide wegen, meditatie en liefde, zijn eenzijdig. Liefde, medeleven, zonder meditatie, zonder bewustheid brengt ellende, zegt Bhagwan. Meditatie zonder liefde kan ertoe leiden dat een monnik zit te mediteren, terwijl er naast hem mensen sterven van de honger. Meditatie en liefde is de religie van de toekomst, zegt Bhagwan. Het is tevens een synthese tussen Oost en West. Meditatie is een alchemisch proces. Onze energie manifesteert zich in allerlei gevoelens, liefde, haat, blijheid, pijn, angst, het is steeds dezelfde energie, die zich in een andere vorm openbaart. Gevoelens zijn subtiele daden, we creëren onze eigen gevoelens, maar we zijn zo onbewust, dat we niet weten hoe we dat doen, laat staan dat we er meester over zijn. Door meditatie, door bewust te worden wat er in je gebeurt en daarnaar te kijken zonder te oordelen over alles wat je aantreft is het mogelijk de energie van bijvoorbeeld pijn een andere richting te geven, te transformeren tot liefde of extase. Meditatie is een proces van transformatie. Transformatie zoals de lotus de modder omzet in de stralende schoonheid van een bloem. Meditatie is daarom geen escapisme; het houdt zich bezig met de fundamentele problemen van de mensheid. Met zijn hebzucht die de aarde uitbuit en vervuilt. Met zijn agressie, die van de aarde een slagveld maakt. De concurrentie en de ambities die ons van elkaar vervreemden. De werkelijke alchemisten waren op zoek naar het innerlijke goud, hun pogingen metalen om te zetten in goud waren alleen maar symbolisch. Doordat Bhagwan door dat innerlijke transformatieproces is heengegaan, is er om hem heen een heel sterk energieveld, heeft hij een heel andere uitstraling dan 'onverlichte' mensen. Satsang, het zijn in de aanwezigheid van een meester, wordt in het Oosten altijd als een belangrijke transformerende kracht gezien. Therapie Onze maatschappij produceert heel wat kapabele monteurs, leraren, secretaressen af. Opvoeding en onderwijs zouden het kind echter hulp moeten bieden om zijn eigen mogelijkheden te ontwikkelen. Wat gebeurt is echter dat het kind vanaf zijn geboorte in een mal wordt geperst die functioneel is voor onze maatschappij. Bhagwan zegt dat alle revoluties gefaald hebben omdat de werkelijke exploitatie niet economisch of politiek is maar psychologisch. De politieke en economische veranderingen vinden aan de oppervlakte plaats, maar in de diepte blijft de structuur hetzelfde, het individu wordt psychologisch uitgebuit. "Psychologische exploitatie houdt in dat niemand wordt toegestaan zichzelf te zijn. Dat niemand wordt geaccepteerd zoals hij of zij is" zegt Bhagwan. Ons zo competent aan de maatschappelijke werkelijkheid aangepaste ego is zo onecht, het Ons natuurlijke zelf wordt zo verkracht in onze maatschappij. Freud heeft geholpen ons bewust te maken van de onechtheid van onze persoonlijkheid, van ons bewuste deel. Daarom gaat zijn revolutie dieper dan die van Marx, zegt Bhagwan: "Zijn revolutie gaat diep, zij het nog niet ver genoeg. Zij reikt tot je tweede zelf, het onderdrukte deel, het instinctieve, onbewuste zelf. Het bestaat uit wat de maatschappij niet heeft toegestaan. Het openbaart zich alleen in je dromen, of als je dronken bent. Het openbaart zich als je jezelf niet meer onder controle hebt. En het is een meer authentiek jij, minder vals. Alleen wanneer je helemaal naakt staat, ben je jezelf. Alle ideeën over jezelf, en alles waarmee je identificeert, zijn sociaal, door anderen gegeven. Zij hebben hun motieven om je die ideeën te geven; het is een subtiele exploitatie". De therapiegroepen zoals die in het Westen zijn ontwikkeld, helpen je bewust te zijn van alles dat binnenin je gilt, alles dat onderdrukt en verkracht is. De meeste mensen in het Westen hebben zich aangepast, maar de prijs van die aanpassing is hoog. De prijs is halfdood door het leven gaan. Gaan voelen wat er allemaal onder onze netjes aangepaste persoonlijkheid zit, is voor veel mensen erg bedreigend en beangstigend. In de therapiegroepen kunnen we weer een beetje tot leven komen, in contact komen met ons gevoel, de pijn eruit gooien, je lichaam voelen, je woede voelen, als een kind spelen, lachen, huilen. In potentie zijn we licht en liefde stralende wezens en het gaat erom dat te realiseren. Om weer levend te worden, van het leven een avontuur te kunnen maken is niet zo gemakkelijk. Wat verloren is gegaan, onze natuurlijke blijheid, spontaniteit, de opgewondenheid en verbazing van een kind over een vlinder of een steen op het strand is niet makkelijk teruggevonden. Het paradijs is verloren, maar als we onze ogen weer kunnen opendoen, zullen we ontdekken dat het paradijs ons elke seconde omringt. In Bhagwan's ashram zijn ongeveer alle mogelijkheden die groeigroepen ons bieden om weer een beetje heel en levend te worden bij elkaar gebracht. Elke vorm van therapie die je maar bedenken kan, van de eeuwenoude acupunctuur tot rolfing en Esalen massage, van zazen, vipassana tot encounter en bio-energetica is er te vinden. Een aantal van de meest gevoelige en bekwame therapeuten uit de hele wereld erkennen in Bhagwan de grootste heelmeester en werken onder zijn bezieling. "Therapie is een functie van liefde, zegt Bhagwan. Liefde is de uiteindelijke genezende kracht. Het Oranje, de Franje en de Pers Een Duitse krant stelde vast dat Bhagwan na de paus en Khomeiny als religieuze leider het meest in de publiciteit is. 'Wat heb ik gedaan om in een dergelijk gezelschap geplaatst te worden", vroeg Bhagwan zicb daarop af. Wat mij betreft liggen de zaken eenvoudig. Werkelijke religie is in het westen vrijwel verdwenen en de pers is niet in staat onderscheid te maken tussen politici die zich bedienen van de een of andere godsdienstige filosofie en werkelijk religieuze mensen zoals Bhagwan. Niemand weet in feite raad met wat er rondom Bhagwan gebeurt. De gebruikelijke kaders, waarin gebeurtenissen en personen normaal worden geplaatst, schieten tekort. Het inzicht ontbreekt om het gebeuren als puur religieus te kunnen herkennen. Doordat de journalisten het niet kunnen plaatsen, ontstaan de vreemdste artikelen. En ik moet toegeven: Bhagwan maakt het hun niet gemakkelijk; hij voldoet zeer bewust aan geen van de clichés die we van een nieuwe Christus verwachten. Alleen wie inziet dat Bhagwan een levende Boeddha is, omringd door zijn sannyasins en enig begrip van dat soort zaken heeft, kan wat licht op het gebeuren werpen. In de ashram in Poona hing een prikbord waar dagelijks allerlei artikelen die in de wereldpers verschenen, werden opgeprikt. Het bord was voor mij een dagelijkse bron van pret over alle onzin, en machteloosheid en pijn over alle beschuldigingen en verdachtmakingen, die er geschreven werden. Om maar eens op te noemen: de ashram is uitgemaakt voor een dekmantel van de CIA, een broeinest van internationale spionage, een seksparadijs, een centrum van narcoticahandel en prostitutie. Bhagwan zelf is uitgemaakt voor de duivel, een moderne Raspoetin, de antichrist, seksgoeroe, een handige oplichter en een gevaarlijke fascist. Een Engelse krant wist te melden dat Bhagwan had verboden dat vrouwen slipjes droegen, om maar iets leukers te noemen. De Misverstanden Zoals eerder gezegd is het grote en fundamentele probleem dat veelal de kennis en het inzicht ontbreken om te kunnen zien wat de werkelijke happening is ­ een verlichte meester met zijn sannyasins - en dat de gebruikelijke criteria voor beoordeling van gemeenschappen en sociale systemen daardoor niet bruikbaar zijn. Alle misverstanden zijn in feite hierop terug te voeren. Het niet begrepen proces van overgave van de sannyasin leidt er toe dat sommigen in Bhagwan een nieuwe autoriteit of zelfs een gevaarlijke fascist gaan zien. Kennis van de buitenwereld verkrijgen we door alles te betwijfelen en te onderzoeken. De meest kritische wetenschapper is de beste wetenschapper. Kennis van de binnenwereld krijgen we echter door een geheel andere methode, door overgave, door vertrouwen. De meester is in feite niet belangrijk, hij is alleen maar een excuus. Waar het om gaat is de overgave. Wie dat niet begrijpt of weet kan het gebeuren hier gemakkelijk totaal verkeerd uitleggen en dat gebeurt maar al te regelmatig. De overgave die Bhagwan van zijn sannyasins vraagt is niet anders dan wat Jezus vroeg van zijn discipelen of Gurdjieff van zijn 'studenten'. Een overgave die elke meester van zijn discipelen heeft gevraagd. Overgave en gehoorzaamheid zijn twee geheel verschillende dingen. In geval van gehoorzaamheid doe je iets omdat je de macht van de ander vreest, omdat je voordeel verwacht etc.; je onderdrukt iets in jezelf. Overgave is een proces van bevrijding: uit vrije wil en uit liefde kies je ervoor je open te stellen. Je kunt je overgeven aan je geliefde je steeds meer bloot geven en open stellen en daardoor steeds dichter bij elkaar komen en dieper in elkaar opgaan. Als je overgave totaal is, is je 'ik' er niet meer, dan ben je alleen nog maar een holle bamboe waardoor het gehele bestaan - noem het god - zijn lied kan laten horen. Het dragen van de mala, de oranje kleding, de nieuwe naam, is een uiterlijke overgave. Die kleine uiterlijke overgave is een begin voor de innerlijke overgave. Het zijn door Bhagwan doelbewust geschapen hulpmiddelen, net zo goed als de sjieke Rolls Royce waar hij in rondrijdt. Een levende meester kun je jouw ideeën niet opleggen Doordat Bhagwan niet beantwoordt aan het beeld waaraan een nieuwe Christus hoort te voldoen, ontstaat er heel wat verwarring. Het gebeuren rondom hem kan gemakkelijk worden misverstaan en verkeerd worden uitgelegd Dit onbegrip, komt beslist niet uit een bepaalde hoek. Zo ziet Roel van Duijn er een terugval in na bevrijding van de jaren zestig, de behoefte aan autoriteit. Die angst voor nieuwe sterke gevaarlijke leiders is niet onterecht. In een wereld die in deze eeuw inderdaad een Hitler, Stalin en een Jonestown heeft meegemaakt, en waarin veel mensen dagelijks lijden onder barbaarse dictaturen, is het zaak op je hoede te zijn. Inderdaad komen er ook mensen naar hem die behoefte hebben aan een vaderfiguur. Die mensen komen dan van een koude kermis thuis. Je wordt door hem permanent en steeds maar weer op jezelf teruggeworpen en dat is vaak nogal pijnlijk. Bhagwan zelf laat er ook geen misverstanden over bestaan: "Een meester moet je niet volgen, maar diep begrijpen... Ik neem geen enkele verantwoordelijkheid voor je op me, ik gooi je terug op jezelf. Zie me als je geliefde, als een vriend, maar niet als een leider." Bhagwan Als Weldoener Een christelijke conditionering is dat iemand die een Christus, een Boeddha is, tegelijkertijd een charitatieve instelling hoort te zijn. Nu leven Boeddha's nooit naar onze verwachtingen en Bhagwan is geen weldoener voor de armen geworden. Bhagwan leeft niet in armoede zoals van een heilige verwacht wordt. Hij geeft daarmee aan dat 'de wereld' en religie geen vijanden zijn. Eeuwenlang is armoede als een religieuze deugd gepredikt in India. Dat is de belangrijkste reden waarom India zo arm is; het ontbreekt het land aan niets om welvarend te worden. Bhagwan wijst India ook op dit gebied een nieuwe weg. Over dit punt valt heel wat meer te zeggen, maar aan- gezien dit anti- Bhagwan-cliche, nummer 2 is, heb ik er al te veel over afgepraat (uitgepraat). Meditatie als escapisme - ook dat is weer zo'n cliche-vooroordeel, zo'n door onze cultuur bepaald denkbeeld,. Een paar woorden dus aan een onderwerp waar een boekdeel aan gewijd kan worden. "Is iemand een escapist als hij uit een brandend huis loopt?" - Bhagwan. Ten tweede: meditatie is een werkelijke en zeer fundamentele encounter met de meest essentiele menselijke problemen, met je angsten, je pijn, je agressie, je innerlijke leegheid enz. Problemen die de meeste mensen maar liever uit de weg gaan. Een maatschappelijk systeem kan nog zo goed zijn, als het individu niet verandert, niet vanuit een hoger punt gaat leven, blijft dezelfde rotzooi - mooier of minder mooi verpakt - steeds terugkomen. De Sekspret Onze cultuur is door seks geobsedeerd - dat weet iedereen onderhand wel. En er zijn mensen, die flink uitspatten in Poona, klitskletsklandere, van het ene bed in het andere. Door de eeuwenlange onderdrukking op dat gebied zijn er nu mensen die naar de andere kant doorslaan. "Dat is mijn schuld niet", zegt Bhagwan, maar de schuld van de priesters en politici, van diegenen die die onderdrukking hebben bewerkstelligd". Iemand die jaren lang gevast heeft, moet meestal ook eerst doorslaan naar de andere kant voor het eten weer zijn natuurlijke plaats in het leven heeft gekregen. Het klimaat in de ashram is dan ook veel minder seksueel dan waar dan ook in het Westen; seks heeft zijn natuurlijke plaats teruggekregen. Omdat Bhagwan op een hoop punten niet voldoet aan onze ideeen hoe een Christus zich hoort te gedragen, is hij zeer bedreigend. Hij bedreigt veel van onze Westerse waarden, hij is bedreigend voor alle traditioneel gelovigen, die hun zekerheden en houvast in hun godsdienst hebben gevonden. En inderdaad: wie houvast zoekt, kan beter gewoon godsdienstig worden, katholiek, communist of macrobioot in plaats van sannyasin. Hij is even bedreigend voor de gevestigde orde als Jezus destijds Wat mij betreft is die angst eenvoudig. Als Jezus gelijk heeft dan hebben wij allemaal ongelijk. Als Bhagwan gelijk heeft, hebben wij allemaal ongelijk. Als hij wakker is en ons oproept wakker te worden, dan is dat bedreigend. We hebben zoveel geïnvesteerd in ons 'ik', onze zekerheden, onze ideeën, ons geloof, onze relaties, ons huisje, tuintje, beestje... en dat wordt allemaal bedreigd. Een levende Jezus betekent revolutie en dan worden we bang. Religie is opium van het volk, zei Marx en hij had gelijk; die functie vervult het meestal. Om werkelijk religieus te zijn, heb je grote moed nodig, zegt Bhagwan. Hij leert ons dat hemel en aarde één zijn. Ook dat leidt ertoe dat hij door velen afgewezen wordt. De traditioneel religieuzen veroordelen het oranje-gebeuren, omdat we te werelds zijn; we dansen, lachen en vrijen in plaats van met serieuze, vrome gezichten rond te lopen. En voor de materialisten zijn we maar een zweverig clubje, dat de werkelijkheid ontvlucht. En Nu? Het s duidelijk dat op onze planeet de problemen nog nooit zo groot zijn geweest als nu. Maar gelijkertijd zijn ook de mogelijkheden nooit zo groot geweest. Onze geestelijke groei heeft onze groei op wetenschappelijk en technologisch gebied niet bijgehouden. We zijn een planeet vol grote kinderen met veel te veel en te gevaarlijk speelgoed. Het oude ego met zijn hebzucht, agressie en ambities kan de problemen van onze wereld niet oplossen. Alleen een nieuwe mens, die vanuit liefde en meditatie gaat leven, kan onze planeet weer leefbaar maken. Bhagwan is bezig op de aarde een bewustzijnsrevolutie op gang te brengen. De mensen die hem nu ' volgen' zijn voorlopers van een nieuwe tijd, van een nieuwe mens. De komende decennia zouden wel eens een doorbraak brengen naar dat nieuwe bewustzijn. En Bhagwan's invloed op onze wereld kan wel eens even groot worden als die van Jezus.                            THIS VERY BODY THE BUDDHA, THIS EARTH THE LOTUS PARADISE. Dat is de revolutie die Bhagwan ons brengt. Hemel en aarde kunnen weer één worden. Dit is de ingekorte versie van een in 1979 uitgegeven brochure. De tekeningen zijn van Kees van Hemert