Overzicht
autonoom
werk

en citaten

De sculpturen van Vera Harmsen worden niet ontworpen, maar ontstaan. Heel duidelijk is dit ook zichtbaar in het beeld 'Danse de Table'. Zorgvuldig is daarin gezocht naar een moment van evenwicht. Het moment waarop de beweging stolt en de bizarre dans van de tafel gevangen wordt in een wankel evenwicht dat blijft voortrillen op ijle staanders. Voorwoord catalogus Hans Walgenbach 1989.

VERA HARMSEN Pinturas 1993
SALA JUANA FRANCES
Casa de la Mujer Zaragoza Spanje

Vera noemt zelf haar gevecht met de zwaartekracht. Dat is geen uitzichtloze strijd, als je je aan de wetmatigheden houdt. Daarom is het niet vreemd dat Vera onlangs, heel voorzichtig, bekend heeft tot de schilderkunst. Daarin kun je die wetmatigheden naar hartelust overtreden. Op een tentoonstelling in de Sala Juana Frances in het Spaanse Zaragoza toonde zij dat voor het eerst, schilderijen geïntegreerd in beelden De staalmeesters in een stoel van Boris Sipek. Prachtig. (zie afbeelding hieronder)
Citaat Jan Donia 1994.

Vera Harmsen maakte aanvankelijk metalen constructies. Bij Cieremans toont ze nu schilderijen in zoiets als een uitwendige armatuur, een staketsel.
In de schilderijen zijn enkele goede mogelijkheden aanwezig, namelijk het spel met de perspectief, een manier van omgaan met oude meesterwerken en soms een schildertrant die verwant is aan het Franse intimisme.
Dolf Welling, Rotterdams Dagblad 22.3.1994.

"Het verlangen naar onbeperkte ruimtelijkheid heeft uiteindelijk geleid tot schilderijen. In de geschilderde illusionistische ruimte kan in principe alles.
Vera overwon de angst in die ruimte verloren te raken en besloot schilderijen te maken over ruimte en tijd.
Op deze doeken zijn reminiscenties te vinden aan hoogtepunten uit de westerse kunstgeschiedenis.
En ieder schilderij is een verkenning van de mogelijkheden van perspectivische combinaties. Ook in figuurlijke zin boeit de perspectief Vera:
alles kan filosofisch vanuit verschillende gezichtspunten bezien worden en nooit kan voor
een enkel gezichtspunt een absolute juistheid geclaimd worden."
Tekst catalogus Petra Welling 1993.

Op zoek naar nieuwe metaforen voor het leven, maak ik een vruchtbare koppeling van beelden.
Volgens Geert van der Molen (filosoof) gaat deze dubbele realiteit over een innerlijke zoektocht naar de gestaltes van de werkelijkheid. Ondanks de vervreemding, ontstaan door een door snelle informatiestromen bepaalde leefwereld, komt het werk rustig over. Geen romantische behoefte naar vertrouwdheid, maar een drang de onbepaaldheid van de dingen te articuleren. Geen onrustig zoeken naar de juiste vorm, nee het is een rustig en ongericht speuren naar de innerlijke fundamenten van ons bestaan, als verleden, als heden als toekomst tegelijk. Citaat 1997.

Vera Harmsen verwerkt cultuurindrukken in ijzer, bandstaal en keramiek. Centraal in de stadhuishal staat haar hoogpotige constructie die grove kronkelingen draagt, waarschijnlijk als ontgoochelde reactie op het optimisme waarmee de Art Nouveau het begin van deze eeuw vierde (zie afbeelding hieronder).
Dolf Welling - Rotterdams Dagblad 1993

In de sculpturen van Vera is sprake van een soort dubbele realiteit. Je zou kunnen spreken van een surrealistische ondertoon, voorwerpen die je bekend voorkomen, zijn niet meer hetzelfde als je ze kende,
ze dwingen je in hun nieuwe omgeving en in hun relatie tot elkaar, na te denken over hun betekenis als geheel, over de waarde die je nu als beschouwer aan deze sculptuurtjes, een deze kunstwerkjes moet geven.
Vera zet ons aan het werk, eerst analyseren welke onderdelen zij voor haar beelden heeft gebruikt om vervolgens tot de conclusie te komen dat door die combinatie iets nieuws is ontstaan, iets dat er voorheen nooit is geweest en ook nooit een tweede keer gemaakt zal worden. Vanaf dat moment houden verwijzingen naar vroegere functies op en richten we onze aandacht op de schoonheid, de mooie vormen van de nieuwe beelden. Daar was het de kunstenaar immers ook om begonnen.

Hans Vogels, conservator van het Stedelijk Museum te Gouda. 1992

1990 Telganger

1994 De tand des tijds

Geen tijd geen ruimte 1993 - Expohenk

Hundertwasseraanzee H20 2016
Kunst en Ontwerpwedstrijd Zuiderstrandtheater.

 

Catalogustekst:

Hundertwasser spreekt over de 5 huiden (of omhullingen van de mens) het 'raamrecht' en de gebogen lijn. Rondfietsend door Scheveningen op zoek naar locatie(s) heb ik het schetsontwerp in beeld gebaracht.

Witte keramische bolvormen heb ik met een dia beschenen, als een kleurrijke huid, op een zijmuur bij het Kurhaus in Scheveningen, waar veel toerichten passeren.

De bolvormen zijn gestapeld tot een ooievaarsnest, dit lijkt me mooi in een duintop, maar ook op het plein bij de Scheveningse haven. De ooievaar verwijst naar het wapen van Den Haag. De uitvoering in geglazuurd keramiek ,
is uiteraard ontleend aan Hundertwasser.

Hundertwasseraanzee H20

Kunst en ontwerpwedstrijd in het Zuiderstrandtheater,
te Scheveningen in 2016.