DELEN UIT DE AFSCHEIDSDIENST - CHANTAL DE WIJS

Woensdag 3 maart  2004 om 14.00 uur
Aula van het Uitvaartcentrum Zuylen in Breda



Een licht ontsteken, een helder licht
Uit protest
Om in woordeloos verdriet
Te zeggen
Dat dit niet mocht
Dat zij niet dood mocht
Niet nu al,
Dat zij niet dat vreselijke ongeluk
Had mogen krijgen
Dat haar zo jong
Uit dit leven wegrukte
Van allen die haar lief waren
Neen, het mocht niet, het kan niet
Het...
Ach, als het dan toch moet
Laat dit licht dan maar branden
Als herinnering
Aan de intensiteit waarmee zij leefde
Waarmee zij leefde in liefde
Met een grenzeloos optimisme,
Zoekend naar haar plaats,
Zoekend naar geluk.....


Vorige week vrijdagmiddag vertrok Chantal vanaf haar woning in Oud Gastel. Voordat ze in de auto stapte, zei ze nog tegen haar buurvrouw: "Ik ga naar mijn moeder, zij gaat mijn haar doen". Ze wilde namelijk graag kleurige vlechtjes in haar haar, want in het weekend moest ze optreden als danseres en ze wilde er graag mooi en apart uit zien.
Via Oudenbosch en Hoeven is ze naar Etten-Leur gereden en daar is het gebeurd. Chantal reed in op een vrachtwagen; waarschijnlijk heeft ze niet gezien dat er file-vorming was.
Chantal had een schedel- en halsfractuur en is ter plaatse overleden.
Chantal was 20 jaar.


Chantal werd op 1 april 1983 geboren in het ziekenhuis in Oosterhout. Ze was het eerste kind van Jolanda en Jan en ze woonden in Hank. Haar ouders hadden voor haar een sprookjeskamer gemaakt met een kasteel en een regenboog. Chantal was welkom bij haar ouders. 1,5 jaar later werd haar broertje Ronnie geboren. Vanaf het begin was Chantal gek op haar broertje, ze noemde hem haar poppetje. Tussen Chantal en Ronnie is een band ontstaan die heel innig en uniek was. Ze waren bijna altijd samen.
Jullie vertelden mij dat Chantal een lief en gemakkelijk kind was. Ze was vrolijk en kwam met haar handjes omhoog naar je toe lopen als je binnen kwam. Ze was een knuffelkind. Vooral met tante Lya en oom Hans heeft ze een bijzondere band opgebouwd. Ze zijn haar peettante en peetoom en jullie hebben altijd veel samen gedaan, Chantal genoot daar van. En ook met haar oma, de moeder van Jolanda, was de band heel hecht. Oma en kleindochter waren vaak bij elkaar, zochten elkaar op.

Oma die tot het laatst goed met Chantal kon praten, aan Oma kon ze vertellen waar ze zoal mee bezig was, wat haar bezig hield.
Mooie herinneringen aan de uitstapjes met tante Lya en oom Hans bijvoorbeeld naar de Beekse Bergen of naar de Efteling. Gezellig met de familie bij elkaar met de kerstdagen. Muziek maken en zingen met verjaardagen en feestdagen. Mooie herinneringen een mooie tijden.
 

Chantal, een slim meisje, dat al jong op de computer ging werken en vroeg wilde leren lezen. Ze was nieuwsgierig naar wat er in de wereld te koop was. Ze wilde graag alles ontdekken, was avontuurlijk, durfde veel en zocht uitdagingen. Die eigenschappen had ze al van jongs af aan en heeft ze altijd gehouden.
Chantal, een echte waterrat; ze is altijd dol geweest op water, kon al heel jong zwemmen; kende geen enkele vrees. Ze sprong zo het water in en zwom zonder dat ze zwemles had gehad. Ze deed haar ouders vaak verbaasd staan.
Samen met Ronnie was ze een aantal jaren bij van de scouting; kleine verkenners in de dop.

Vanaf haar 6e jaar heeft Chantal pianoles gehad; ze had snel door hoe dat in elkaar zat en het noten lezen was geen enkel probleem; dat had ze rap onder de knie.

Zoals we al zeiden was Chantal een handig en slim kind. Ze kon goed leren en had gauw door waar het om ging. Het was jammer dat ze daarnaast heel wispelturig was. Ze begon met veel enthousiasme aan iets, maar na een tijdje wilde ze weer iets anders. Er waren altijd nieuwe boeiende dingen, die ze wilde ontdekken en ontrafelen. Ze was beweeglijk:  een woelig  water, dat zocht naar haar plekje, naar haar rivierbedding.
Na een aantal jaren middelbare school is Chantal gaan werken, ze wisselde regelmatig van werkgever, maar was niet vaak zonder werk. Ze pakte van alles aan; dat paste bij haar; ze hield van afwisseling.
Daarnaast was ze een type, die het belangrijk vond dat iedereen haar aardig vond. Ze wilde graag geliefd zijn door de mensen die ze tegen kwam; jammer dat ze daarbij regelmatig zichzelf vergat en de verkeerde besluiten nam.
Moeilijk was dat vaak, waarschijnlijk het meest voor haarzelf, en ook voor de mensen die haar het heel nabij waren; haar ouders, broer, familie en naaste vrienden.
Chantal, die zo gehecht was aan haar naaste vrienden, die zo belangrijk voor haar waren, die een grote plaats in haar hart innamen.


 

Chantal een meisje, een jonge vrouw met vele talenten. Van haar ouders had ze het creatieve:
Zoals we al eerder genoemd hebben haar niet onverdienstelijke pianospel. Ruim 6 jaar heeft ze les gehad. Niet dat ze er vaak mee naar buiten kwam. Af en toe wilde ze wel eens spelen voor anderen. Ze was sporadisch in haar optredens. Bij het 25-jarig huwelijksfeest van tante Lya en oom Hans heeft Chantal voor de familie gespeeld.
Soms ging haar pianospel gepaard met haar zang. Chantal had een mooie stem.
Muziek was sowieso belangrijk thuis bij Chantal.
Mooie herinneringen ook aan het optreden van Michael Jackson in Rotterdam, waar jullie naar toe geweest zijn. Een 2e optreden van hem in Duitsland, ging helaas op het laatste moment niet door, omdat Michael ziek was.

Als jong meisje ging Chantal op balletles; een klein prinsesje in haar tutu. Ook nadat ze stopte met de les is ze altijd blijven dansen. Het discodansen heeft ze zichzelf aangeleerd en ze trad regelmatig op in discotheken.

Daarnaast was Chantal goed in duiken, samen met Ronnie heeft ze haar duikbrevet gehaald en samen hebben jullie veel gedoken. Er waren plannen om deze zomer weer naar Spanje te gaan. Ze hield van water en de zee; ze hield van dolfijnen. Dat is ook de reden dat u hier regelmatig "dolfijnenmuziek" hoort, het kabbelen van het water, het geluid van deze sierlijke dieren. Speciaal vandaag voor haar.

Veel deed Chantal samen met Ronnie, haar broer en beste vriend. Sinds 1 maand hadden jullie een huis gehuurd in Oud Gastel. Daar wilden jullie ieder op je eigen manier je plaats in de maatschappij gaan zoeken. Jullie vonden het  belangrijk om dat samen te doen.

Chantal, die het fijn vond om regelmatig thuis te komen en met haar broertje Jayson te spelen of met hem op stap te gaan. Ze vond het leuk om met hem te pronken. Chantal die het fantastisch vond dat haar moeder en George een 2e kindje zouden krijgen. Vorig weekend nog had ze samen met Ronnie een mooie kaart aan hen gegeven voor de nieuwe baby. Ze hoopte op een zusje, maar een broertje was ook goed.
Chantal, die goed kon opschieten met George, de nieuwe partner van haar moeder, nadat haar ouders waren gescheiden. Zoals dat gaat met pubers en jongvolwassenen, die het vaak moeilijk hebben met hun ouders, had George voldoende afstand om met haar te kunnen praten zonder dat Chantal hem afwees. Jolanda en ook Jan waardeerden dat enorm in hem.

Wij zijn nu op de plaats waar we Chantal los moeten laten. Een moeilijke opgave voor een ieder van u op haar of zijn eigen manier.
Belangrijk lijkt het nu, om haar het beste te wensen op haar eigen reis, die ze moet maken zonder de mensen die haar dierbaar waren.

Haar ouders hebben gekozen voor deze laatste tekst:

Voor altijd

Nooit meer een kus, nooit meer een lach,
Alles gaat terug naar die ene dag.
Als verdoofd probeer ik te accepteren,
Dat ik het zonder haar moet proberen.
Ik sleep me elke dag voort,
Denkend aan elk klein woord,
Wat ze tegen me heeft gezegd,
De ruzies die we hebben bijgelegd
Die kleine dingen die zo konden storen
Wat zou ik ze graag nog eens willen horen.
Hoe kan ik doorgaan zonder haar ?
Hoe moet het verder zonder haar stem ?
Ik zie en hoor haar telkens weer
Het gemis wordt niet minder, maar steeds meer.
Zolang zij in mijn hart zal zijn,
Zal alle vreugde vermengd zijn met pijn.
Wetend dat ik door moet gaan,
Met in mijn ziel altijd een traan.
Chantal die alles wilde uitproberen,
En nieuwe dingen wilde leren.
Met iedereen was zij begaan,
Maar ook hierin is zij ons allen voorgegaan.
In Chantal heb ik de kracht gevonden die mij diep van binnen
Helpt om deze dagen te overwinnen.
Het vertrouwen en de liefde die zij mij heeft gegeven,
Maakt dat ik door kan gaan met leven.
Al zijn we haar in dit leven kwijt,
Haar herinneringen en liefde leven in ons voort,
voor altijd en altijd en altijd en altijd en altijd en altijd en altijd en altijd en altijd.........

 

terug naar boven