Je bent er nu al meer dan 3 maanden niet meer.Meestal doe ik net of je op vakantie bent,dan is de dag iets gemakkelijker door te komen.Maar soms raak ik in paniek en weet niet hoe ik door moet gaan zonder jou.Ik mis je zo vreselijk.Vaak hoor ik in mezelf je stem, je lach, hoe je zo lief met Jayson speelde. En dan ineens zie ik je weer voor me hoe je hier boven lag, zo stil.

Ik weet nog toen ik mijn trouwjurk moest passen dat jij mee bent gegaan. Jij wilde er ook graag een passen, hij stond jou natuurlijk geweldig. Het is nu zo jammer dat ik daar geen foto van heb gemaakt.

Ook dat je in het ziekenhuis samen met Ron zat te wachten tot de baby er was. Spijt heb ik nu dat je er niet echt bij was.

Je vond het zo'n wonder en had alleen ogen voor dat kleine schepseltje. Wat was je trots op hem, net of het jou kindje was.

Achteraf is het net of het zo heeft moeten zijn, dat ik moest trouwen en nog 'n kindje krijgen zodat jij er ook van kon genieten en voelen. Omdat er voor jou geen tijd meer was.

Er is zoveel wat we fout gedaan hebben maar dat kan ik nooit meer met je goed maken. Ineens was je weg. Je verdiende zoveel beter.

Het was zo fout om bij je vader te blijven, ik had voor jou moeten kiezen.Nu ik mag zien en voelen wat echte liefde is weet ik dat het zo fout was. Daardoor is het zo gelopen en was je zo ongelukkig.

Ik had jouw de echte liefde ook zo gegund. Om gelukkig te zijn, te trouwen en kindjes krijgen. We hebben het daar vaak over gehad. Dat was mijn grootste wens, om oma te worden. Nu zal ik je stem nooit meer horen, je rotzooi op moeten ruimen, met je sms-en op de telefoon. Alles is nu anders, zo nutteloos. Het echte genieten is er niet meer, jij bent altijd in mijn gedachten.

Jij was mijn toekomst, mijn zorgenkind, mijn meisje. Je spulletjes hebben we nog steeds maar je komt nooit wat halen. Alles blijft doodstil liggen. De dood is nu niet meer beangstigend maar een gedachte dat ik jou dan weer kan zien en vasthouden. Je verdiende zoveel beter en hopelijk heb je dat nu gevonden. Je krijgt altijd verse bloemen en kaarsjes bij je urn, dat is het enige wat ik je nog kan geven. Het is echt een straf om zonder jou te moeten leven. Je zal ook nooit meer het nieuwe kindje zien dat jij zo graag wilde. Nu heeft dat, hoe ondankbaar ook, geen waarde meer. Het is wel een troost dat er 1 kindje bij jou is, dat je nu niet alleen bent. Zorg goed voor hem.

En hopelijk wacht je mij op als mijn tijd is gekomen.

Lief meisje, ik hou van je en mis je vreselijk.

Gelukkig dat ik George heb die me de kans geeft om verdrietig te zijn. Bij hem mag ik huilen, alleen zijn, onredelijk zijn...

Want wij weten dat dit verdriet nooit meer weggaat. We zullen er alles aan doen dat Jayson zijn zusje niet vergeet. Hij maakt zelfs tekeningen voor je en zet ze zelf bij je urn. Voor zusje, zegt hij dan, zo lief.

Lieve Chantal, het is zo moeilijk zonder jou, en eenzaam om door te leven. Ik hou echt zielsveel van je en hopelijk kunnen we na dit leven elkaar weer vasthouden en samen doorgaan.

Ik hou van je,

tot dan lief meisje,

mijn meisje...

Lieve mensen,

bedankt dat U op de site van mijn meisje hebt gekeken.

Als U nog iets over haar wil vertellen of U heeft nog iets van haar,over haar, kunt U ons altijd mailen jolandavanbalkom@hotmail.com

Ook zijn wij op zoek naar spulletjes van Chantal. Chantal was nogal eens wat kwijt.

Als iemand iets van haar heeft,wat dan ook, foto's of spulletjes, zouden wij die heel erg graag willen hebben.

Voor ons is dat van onschatbare waarde.

We zijn vooral op zoek naar haar tasje, telefoon, sieraden en haar hoed die ze heel vaak droeg.(op veel foto's te zien)

Alvast hartelijk dank,je kan ons altijd bereiken,

jolandavanbalkom@hotmail.com

Wilt u misschien een keer langskomen om Chantal’s urn te bezoeken dan kan dat altijd. U bent van harte welkom.

Het zou ook heel fijn zijn als U iets in het gastenboek wil schrijven als herinnering.

Kom nog eens langs,vergeet haar niet en pas goed op elkaar.

Veel liefs...